Het BodyMind verbondje: een krachtige combi voor wijze keuzes

Ken je dat? Mentaal ben je fris en fruitig en wil je van alles, maar je lichaam steekt hier een stokje voor en gaat op de rem staan. Ik wil vandaag 10km hardlopen, het liefst in een recordtijd. Ik wil bruisen van energie, ik wil 10 bergen verzetten en 20 watervallen trotseren … Ga zo maar even door! Ach, dat lichaam is vast in de war, denk ik – laat het maar even zijn gang gaan. Weet je wat, ik ga er gewoon tegenin en dan komt het vanzelf wel goed. Toch!?

Inmiddels heb ik de ervaring dat mijn lichaam best een belangrijke raadgever is en het irritant vaak bij het juiste eind heeft. Zoals nu ook en veel mensen herkennen dit vast in de donkere, koude en natte wintermaanden: mijn lichaam laat merken dat ik iets minder weerstand heb en als ik niet luister, zomaar gegrepen kan worden door zo`n gemeen virusje dat je dan weken lamlegt. Daar heb ik natuurlijk helemaal geen zin in.

De signalen zijn er: ik lig snachts wakker door mijn eigen hoestbuien, mijn keel voelt tergend schraal aan en mijn wangen hebben een temperatuur waar ik zonder enige moeite een eitje op kan bakken… Maar ik ben nog niet zo ‘lam’ dat ik niets meer kan waardoor dit meteen het allesbeslissende moment gaat worden voor mij. Houd ik me koest en stel ik mijn hardlooprondje even uit (en al het andere wat ik graag wil / moet kunnen) of laat ik mijn lichaam (die best heldere signalen geeft) in de kou staan en doe ik het lekker toch?

Met verstand: De ratio RuleZ

“Vroeger” (ongeveer 2 jaar geleden) was alles erg overzichtelijk. Keuzes om iets te doen of te laten, baseerde ik bijna volledig op mijn ratio. Lekker nadenken dus, zonder enige aandacht te geven aan onderbuiken of signalen in mijn lichaam. Het is dus ook niet gek dat ik soms hard werd ‘teruggefloten’ als ik doorging terwijl de seinen op rood stonden.

Het meest confronterende moment wat me is bijgebleven was mijn deelname aan de Dam tot Dam loop (16km). Ik had zo fanatiek getraind (misschien iets te?) dat ik de week voorafgaand aan het evenement bijna niet meer kon lopen. Dry needles konden ook geen verlichting brengen – ‘Ja, dikke pech maar tot hier en niet verder’ dacht mijn lichaam – ik kon niet meedoen aan de race. Het voelde voor mijn lichaam vast aan als een kleine overwinning die bij zichzelf dacht ‘Told u so!’.

De signalen omarmen

Natuurlijk was ik behoorlijk teleurgesteld en kwaad op mezelf. Waarom liet mijn eigen lichaam me hier zo hard in de steek? Dat doe je toch niet? Dat is toch totaal niet nodig? Ik snapte er weinig van en inmiddels stond niet alleen mijn lichaam in de ‘recovery’ modus, mentaal was ik ook zeker geen zonnetje meer. Hierdoor had ik weer genoeg stof tot nadenken en besloot om het eens anders te doen vanaf hier. Ik ervaarde dat de BodyMind als combinatie een krachtige raadgever is. Inmiddels probeer ik besluiten niet alleen in mijn hoofd vanuit de ratio te nemen, maar betrek ik steeds meer de signalen van mijn lichaam erbij. Ik neem de tijd om naar beide te luisteren en ben ik zo ver dat ik niet 100% kies voor 1 van beide maar dat ik een compromis sluit. In mijn geval vandaag dus toch gaan (hard)lopen maar een kortere afstand en in een slow motion tempo, genietend van het prachtige Bilthovense Bos! Win-Win 🙂