Bevrijd uit de denkbeeldige kooi: Wat zou jij doen als je zelf mag kiezen?

Gepubliceerd door jenniferseldenrijk op

Stel je voor: je heb geen stress of verplichting van een baan, even geen geldzaken om je druk over te maken maar gewoon: zeeën van tijd, je bent kerngezond en fit, er is liefde om je heen en er zijn tal van opties om je dag mee te vullen. De wereld lacht je toe en het enige wat jij hoeft te doen is er gewoon in te stappen en ervoor te gaan. Wat zou jij doen, als er geen belemmeringen zijn? Jij de enige bent die kan bepalen wat je doet en wat je laat?

Mijn denkbeeldige kooi

Al op jonge leeftijd ben ik begonnen met werken. Diverse bijbanen en veel uren werken naast mijn studies, gasgeven en in beweging zijn. Dit zou de weg zijn om aan de top te komen en om gelukkig te zijn, dacht ik toen. Gaandeweg kwam ik er steeds meer achter dat deze weg er anders uit zou zien en in plaats van dat ik me vrolijk en blij voelde, was er steeds minder ruimte voor plezier in mijn leven.

Ik zat vast en terugkijkend voelde ik me als een vogel opgesloten in een kooi. Opgesloten in mijn eigen bedachte kooi en me verschuilend achter de tralies, mijn vrijheid wegstrepend omdat het door de omstandigheden (nu) niet kon. Het lag dus niet aan mij dat ik geen gevoel van vrijheid voelde, maar aan alles wat me bezighield en wat allemaal MOEST.

Natuurlijk nam ik me voor om het compleet anders te doen als ik eenmaal bevrijd zou worden uit het kooitje. Dat ik dan (nog) gelukkig(er) zou zijn, want de enige belemmering tot mijn vrijheid was immers dat deurtje van de kooi, dacht ik al die tijd!

“Straks is alles anders EN beter”

Begin deze zomer was daar mijn moment; het deurtje van mijn kooi ging open en ik vloog naar buiten. Trots en blij was ik omdat ik (eindelijk) zelf de deur had geopend door te stoppen met ongeveer alles waarmee ik bezig was. Niets of niemand stond mij nog in de weg naar meer vrijheid en plezier. Ik nam het vliegtuig naar de andere kant van de wereld en storte me in een nieuw avontuur. Dit was een leuk en leerzaam, maar uiteindelijk kreeg ik geen boekwerk overhandigd met als titel ‘dit is de next step’.

Na een paar maanden weer thuis aangekomen te zijn, werd ik onrustig en moest me buigen over de vragen: ‘en nu dan?, wat vind ik leuk om te doen?, wat zou ik graag willen?’.  Kortom, een leeg papier waarop ik mijn leven opnieuw kon teken en in te richten met alles wat ik leuk vind en graag wilde doen. Als je net iets te druk bent en te veel stress hebt, verlang je vast en zeker ook naar zulke momenten :).

Ik staar al een tijdje naar mijn lege vel papier en merk dat de antwoorden op de vragen die ik mezelf stelde, helemaal niet eenvoudig zijn. Sterker nog, het brengt best veel spanning en onrust met zich mee waardoor ik zo af en toe gewoon weer terug in mijn oude kooitje ga zitten, soms zonder dat ik het zelf in de gaten heb. Het kooitje voelt oud en vertrouwd aan en brengt me een gevoel van rust. Dat kooitje waarvan ik dacht dat ik er nooit meer zou komen…

De vele mogelijkheden die plots ontstaan, voelen soms overweldigend. Alles kan en ik mag zelf kiezen wat ik wil doen. Maar hoe dan? en wat moet ik kiezen? De interne spanningen bouwen zich op waardoor niets doen, niet bewegen en stil blijven liggen onder een kleedje zo nu en dan de beste ‘next step’ lijkt (dan maak ik tenminste ook niet de verkeerde keuze waardoor ik voel dat ik gefaald heb).

“Het gaat om je binnenwereld”

Om te beseffen wat je echt wilt als de wereld aan je voeten ligt en alles mogelijk is, dan moet je leren om verder te kijken dan de ‘buitenwereld’ alleen. Eigenlijk vormt deze buitenwereld alleen maar schijnzekerheid of schijnafleiding, het houd je weg bij de kern, waar het echt om gaat, namelijk je ; binnenwereld’. Terug naar een dieper gevoel en verlangen van binnen. Misschien is het proces van zoeken, vallen en opstaan en uiteindelijk vinden het uitdagendste wat ik ooit heb gedaan.

Een uitdaging omdat je compleet op jezelf bent aangewezen en de verbinding met je gevoel moet opzoeken. Jij moet het zelf doen, niemand anders komt op een wit paard je kamer binnengereden en zegt: “Kom, dit is je volgende bestemming, dit is je pad, zo moet je het doen”. Het is aan jou om het helder te krijgen, geduld te bewaren, jezelf toestaan om gefrustreerd te raken of om het vertrouwen te houden op momenten dat je wilt opgeven.

Als je eenmaal op het juiste spoor zit dan gaat het van binnen stromen en kom je in een flow. Het enige wat je dan nog hoeft te doen is je open te stellen voor alles wat op je pad komt en je moeiteloos te laten meevoeren naar de ‘next step’.


2 reacties

Roberto · november 1, 2017 op 7:03 pm

Mooie metafoor hoor, dat kooitje met dat deurtje open… Net als ons konijn Flap die zich elke dag lekker in zijn kooi verstopt hoewel de deur altijd open blijft staan 🙂

Genoeg tijd, genoeg geld, genoeg liefde, genoeg van alles. Kom je dan nog wel uit je bed?
Of te wel, is juist niet de innerlijke motivatie van de mens om dingen te bereiken, dromen na te jagen, dat na te streven waarvan je nog niet voldoende hebt. En pas als je dat bereikt besef je dat de reis ernaar toe meer waarde aan je leven heeft gegeven dan het bereiken van dat doel.

En het hoeft natuurlijk zeker geen materiele doelen te zijn om na te streven, van belang zijn voor anderen is even belangrijk. Maar de intentie, de drive, de reis naar de stip op de horizon hebben we nodig voor de zingeving in ons leven, om daadwerkelijk je bed uit te komen elke dag. En dan maar hopen dat je je doel dan ook weer niet te snel bereikt anders moet je weer een nieuwe verzinnen 😉

Ga zo door Jen met je mooie nieuwe, inspirerende site!

    jenniferseldenrijk · november 1, 2017 op 8:24 pm

    Lief! Mag ik je uitnodigen om een ‘gast’ blog te maken? Lijkt me erg leuk 🙂

Laat een antwoord achter aan Roberto Reactie annuleren

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *