Chocolade als laatste redmiddel!?

Al zolang ik me kan herinneren moet ik letten op wat ik eet. Ik ben niet zo iemand die een pak stroopwafels achter elkaar kan leeg eten zonder dat de kilo`s eraan komen. Ik mag (moet?!) mezelf tot de groep mensen rekenen die al aankomt als ze alleen maar wijzen naar een stukje chocola. Vroeger als kind hoopte ik altijd dat als ik ging slapen en ik wenste heel erg, er dan engeltjes kwamen die me de volgende morgen slank toverde. De volgende ochtend zou alles ‘vanzelf’ beter zijn. Inmiddels weet ik beter en heb ik ook meer inzicht in de do`s en de don’ts maar nog steeds heb ik een haat-liefdeverhouding met chocola.

In de ontkenningsmodus

Vroeger kon het gerust voorkomen dat als ik van Sinterklaas een chocoladeletter kreeg, ik hem in één keer oppeuzelde (en ik dacht altijd dat de letter ‘J’ minder chocola bevatte dan een ‘S’, dus ik vroeg vaak een ‘S’). ‘Goh’, wat gek dat ik zwaarder werd – want ik had ergens gehoord dat het beter was als je eten achter elkaar naar binnen propte, in plaats van dit rustig over een paar uur te verdelen. Ik had vroeger ook regelmatig slaapproblemen, nooit de link gelegd dat eten hier ook een rol in kon spelen. Zo kwam het voor dat als ik `s avonds aan mijn huiswerk zat, ik een paar blokjes Dextro Energy nam, gewoon omdat ze zo lekker zoet waren. Hoewel ik slim genoeg was, had ik werkelijk geen idee, ik dacht er niet aan. Had ook zeker weinig besef van gezonde en ongezonde producten. Toen ik zelf boodschappen ging doen kocht ik vaker een ‘verwennerijtje’. Dat mag toch wel? Omdat ik de komende week stress zou hebben en als ik dan iets van chocola heb voel ik me beter (alleen het idee dat ik chocola in huis had, deed al iets positiefs voor me). Ik plaatste chocola op een voetstuk, als redder in nood, als mijn antwoord in moeilijke momenten.

Haat-liefdeverhouding

Maar goed, dan heb je gezondigd (meer dan je zou willen) en daarna komt de kater. Eigenlijk al vrij snel nadat je mond leeg is en de warme, aangename smaak heeft plaatsgemaakt voor een slechte adem en een zwaar gevoel op de maag. Het is zo dat chocola een helende werking heeft en er allerlei +++ stofjes in je lichaam worden geactiveerd maar wat werkt dat gemeen zeg. Eigenlijk zouden je hersenen een waarschuwingssignaal moeten geven als er chocola in de buurt komt. Chocola heeft een heel bijzondere uitwerking op mijn lichaam en geest; aan de ene kant krijg ik energie om te bewegen (in ieder geval genoeg om niet te kunnen slapen nadat ik chocola heb gegeten) en aan de andere kant voel ik me schuldig. Het patroon is dat als ik me slechter ga voelen, ik meer choco ga eten. Ik leerde dit jaar dat eten in het algemeen een bepaalde leegte opvult. Die leegte kan alles zijn; je krijgt minder aandacht van mensen uit je omgeving dan je zou willen, je hebt een arm om je heen nodig die er niet is, je voelt je slecht over jezelf en raakt elke keer weer verdrietig of teleurgesteld als je in de spiegel kijkt of je hebt onvoldoende waardering voor jezelf.

Op dit moment ben ik alle gezonde alternatieven om mijn leegte op te vullen aan het onderzoeken. Ik heb chocola heus niet afgezworen maar kan me steeds vaker beheersen en als ik dit jaar een chocoladeletter krijg, dan eet ik die netjes in kleine porties op. Een mooi alternatief voor chocola is dat ik nu gewoon om een knuffel vraag (of ze zelf geef) als ik me even niet zo fijn voel. Super krachtig want ik heb gemerkt dat precies dezelfde positieve stofjes worden geactiveerd in mijn lichaam EN dat ik me erna niet schuldig hoef te voelen omdat ik me weer eens vergrepen heb aan te veel calorieën. Ik ben op de goede weg, maar chocola zal altijd een bepaalde plek in mijn leven blijven houden.