Ongebonden Intenties – Het moet goed gaan want anders…

De laatste tijd ben ik aan het stoeien met het concept ‘ongebonden intenties’. Tijdens de Effortless Coachingsopleiding maakte ik hier voor het eerst kennis mee en daar werd het neergezet als één van de beginselen van groei. Als je dit dus snapt, of kan integreren in je leven, kom je dichterbij het moeiteloze leven. Ik snapte het concept maar merkte dat ik er zelf nog niet altijd in slaag om ernaar te handelen. Hoog tijd dus voor nog meer zelfonderzoek.

Intentie boven eindresultaat

Met een ongebonden intentie hecht je je niet aan de uitkomst. Het leid je ‘hoogstens’ in een bepaalde richting en dat is genoeg. Jouw intentie is hierbij dus niet (meer) voorwaardelijk: Als ik dit ga doen … dan verwacht ik … (en anders ben ik … ).

Stel dat je de marathon gaat lopen en dat deze alleen geslaagd is als je onder de 4 uur over de finish komt. Je doet ongelofelijk je best en de eerste 35km ga je als een speer. Je vliegt over het parcours en ziet jezelf dadelijk al feestend bij de finish staan. Maar dan schiet de kramp ineens in je rechterbeen. Het lachen vergaat je en je moet noodgedwongen gaan wandelen. Je komt ruim een half uur later dan gepland over die finish en je hebt jezelf teleurgesteld – je bent boos, jouw enorme prestatie wordt overschaduwd omdat je jouw verwachtingen niet hebt waargemaakt. Dit blijft een gevoelig punt op verjaardagen en partijtjes en denkt er liever niet meer te veel aan terug terwijl het eigenlijk een enorme prestatie is en blijft!

De ongebonden intentie zegt dus: Foei! Als jij je niet had gehecht aan de uitkomst maar je meer had opengesteld voor alles wat je onderweg tegenkwam dan had je volledig kunnen ervaren had je er meer plezier aan beleefd. Ik merk dat zelf ook; ik denk heel erg voorwaardelijk en hecht me vrijwel automatisch aan de uitkomst.

Bijvoorbeeld bij zoiets groots als mijn volgende stap. ‘Ik wil graag starten als zelfstandig ondernemer, maar wel graag in één keer goed en succesvol’. Dit triggert van alles bij mij. Ik heb al tijden het verlangen om voor mezelf te beginnen en ben erg nieuwsgierig naar hoe dat dan is maar het maakt me ook mega onzeker. Ik heb het nog nooit gedaan, ik begeef me in een gebied volledig buiten m`n comfortzone en wat nou als het me niet lukt? Dan voel ik me voor altijd die loser en is dit voor mij op verjaardagen en partijtjes ook een ‘no-go’ onderwerp. Ik schaam me dat ik er niet in ben geslaagd om tot een goed resultaat te komen en ik besef me dat ik hierdoor ver bij een leuk en plezierig leven wegblijf.

Het moet goed gaan want anders..

Wat ik me verder besef is dat deze intenties er altijd al waren in mijn leven. ‘Het moet goed gaan, het moet lukken – en als het niet lukt dan baal ik’. Natuurlijk waren er momenten waarop het lukte maar ik vermoed dat er net zo veel momenten waren waarbij ik me had gehecht aan de uitkomst die ik niet realiseerde. Ik feliciteer mezelf want ik heb de eerste belemmering naar een plezierig en moeiteloos leven bij mezelf opgespoord. Ik ben dus vaak bewust onbekwaam en probeer het de laatste tijd echt anders te doen. Ik probeer milder te zijn voor mezelf maar het is hard werken en is nog niet ingesleten als nieuw gedrag. Mijn intentie rondom de volgende stap is dus; Ik ga starten als zelfstandig ondernemer (vind het best spannend) maar door het te doen voel ik me goed en ik zie wel waar het me gaat brengen.

Meteen door dit zo uit te spreken voel ik een bepaalde mate van vrijheid, geen oordeel of extreme hoge latten voor mezelf maar meer waardering en aanmoediging voor de moed die ik toon.  Herken jij mijn verhaal? Ik nodig je uit om te vertellen over jouw (ongebonden) intenties!