Dertigersdip: Onzin of Zingevend?

Ineens weet je het, je bent beland in een dertigersdip of quarterlife crisis. Eentje waarvan jij misschien dacht; dat gebeurt mij niet, wat een onzin – die mensen die meedoen aan een nieuwe hype. Noem het hoe je wilt, het gaat er veel meer om welke lessen er voor jou in opgesloten zitten en wat jij zelf vervolgens met die lessen doet. Druk je het weg of leer je je les?

Rond mijn 27^ste merkte ik dat ik steeds meer tegen die nare ‘3’ in mijn leeftijd begon op te zien. Ik dacht dat als je 30 was, je geen enkele goede reden meer had om nog te spelen of je onvolwassen te gedragen. Dan start een nieuwe fase waarin de meeste mensen zich nestelen. Maar hoe dan? Ik voelde aan alles dat ik niet ‘zo’ was, dat ik ook zeker niet het boekje wilde volgen die al zoveel anderen toepaste (en waarvan ik zag dat het niet werkte). Mensen om je heen projecteren hun beeld, hun verlangen en verwachtingen op je. Trouwen, een goede baan, kids, een mooi huis. Dat is wel waar het op neer komt, maar waar in dit rijtje staat: ‘gewoon simpelweg gelukkig zijn?’. Ik omschrijf een dertigersdip als een opbouwende druk, een soort waterkoker die opweg is naar het kookpunt en als je dat in de gaten hebt, er geen weg meer terug is. Wat je doet is jezelf opblazen, wat veel hooi op je vork te nemen (omdat je denkt dat het helpt), blijven bewegen, blijven rennen, jagen, onrustig zijn.

“Wat dan? Als er nog geen setje nieuwe patronen klaarstaan”

Terugkijkend besef ik eigenlijk pas hoe ik aan het spartelen was. Hoe ik me verzette tegen die ‘waterkoker’ en dacht dat ik sterker was dan alle krachten om me heen die de spanning opbouwde. Ik heb gestreden, gevochten, nooit opgegeven en verloren… Ik kon niet langer doen of zijn wat ik deed, zijn wie ik was. Mijn oude patronen hielden geen stand meer maar ja, wat dan he? Als er nog geen setje nieuwe patronen voor je klaar staan binnen handbereik? Ook daar was ik boos over maar uiteindelijk maakt die boosheid plaats voor machteloosheid. Lijkt alles waar je in geloofde niet te voldoen. Je deed zo je best om de beste versie te zijn van jezelf voor anderen maar onder de streep lijkt het te zijn mislukt. Een gevoel alsof je op alle vlakken faalt slaat je lam en brengt je meteen ook tot stilstand. Even opnieuw oriënteren, kijken, ademen – en inderdaad; je leeft nog 😊. Als je dit beseft en accepteert dan begint de lange weg naar boven weer. Eentje die je brengt van het ‘weten’ en leven vanuit je hoofd naar het ‘voelen’ en leven vanuit je hart. Een hart die je altijd al met je meedroeg, maar waarvan je pas nu gaat beseffen dat het een belangrijke raadgever is.

“Stilstaan bij het belangrijkste: bij jou!”

Hoe doe je dat dan? Contact maken met je gevoel en met je hart? Nog niet zo makkelijk als het lijkt want het is zo persoonlijk. Nergens op internet kun je vinden hoe dat precies werkt want het is van jou! Als eind twintiger denk je al best wereldwijs te zijn en je weet al van alles af over de interactie met anderen of over de laatste theorieën en modetrends. Maar heb je eigenlijk wel voldoende stilgestaan bij het belangrijkste: bij jou? Het is een inzicht en een worsteling tegelijk. Je beseft je dat je op onderdelen nog werk aan de winkel hebt, en juist nu – omdat het leven aan de voeten ligt, je nog een heel leven met jou, jezelf en je ikken te gaan hebt. Voor mij is de essentie van die dertigersdip om (weer) in contact te komen met wie je zelf bent. Wat er diep van binnen al heel lang schuilgaat maar wat je even uit het oog verloren bent.

Wil je meer weten of mijn hulp inschakelen om de uitdaging aan te gaan? Kijk hoe ik je in jouw dertigersdip kan ondersteunen