Wat wil je eigenlijk zelf?

Je hoeft de tv maar aan te zetten, de krantenkoppen te lezen of een rondje over straat te wandelen. Zoveel prikkels en invloeden die ervoor zorgen dat in actie komt, of je nu wilt of niet. Je wordt getriggerd om ergens iets van te vinden, om iets te kopen, om ergens naartoe te gaan. Maar hoe vaak gebeurt het dat je hier helemaal niet naar zocht? Is het je overkomen en heb je spijt of was dit ook echt wat je zelf wilde?

Het gaat om het goede gevoel. Misschien maar voor even, je zit op een roze wolk en voelt je (even) de beste versie van jezelf. Je hebt gewonnen, het is je gelukt! Zo kan ik me bij vlagen verliezen in de ‘aanbiedingen’ die je via VakantieVeilingen kunt scoren. Ik wordt hebberig, wil winnen en ben bereid om ver te gaan. Potver, wééér diezelfde die me op het laatste moment te snel af is, ik wordt fanatiek en een bepaalde oerdrift komt in mij naar boven. Het gaat me al lang niet meer om de ‘veiling’ maar om de winst.

Ik betrap mezelf er dan ook op dat als ik een veiling win, ik maar even blij ben en dagen later denk – oja, wat moet ik er eigenlijk mee? Hoe ga ik dat praktisch doen en is het gevoel ‘ik wil het zo graag’ helemaal verdwenen. In het ergste geval laat ik mijn ‘aanwinst’ onaangeraakt in mijn mailbox staan, tot de termijn van activeren is verstreken.. Ik wil er het liefste niet meer mee geconfronteerd worden, het is al pijnlijk genoeg.

De vraag is niet ingewikkeld, het antwoord kan flink ontregelen

In mijn geval met VakantieVeilingen stoot ik mezelf voor mijn hoofd en voel me betrapt – You did it again . De schade lijkt beperkt en ik probeer het de volgende keer beter te doen. Het gevoel van ‘dit wil ik’ werd overstemd door mijn hebberigheid. Maar als je je bewust bent dat dit zo is, ben je er nog niet. Hoe komt je erachter wat je zelf wilt?

Wat doe je als je alleen bent, jij zelf de regie hebt zonder (te veel) prikkels van buitenaf, je geen rekening met wie of wat hoeft te houden? Wat is het wat je eigenlijk al tijden lang wilt, maar door wat voor reden ook – ‘het er gewoon (nu) nog even niet van komt?’ De vraag is niet ingewikkeld maar het antwoord kan flink ontregelen. Als coach geloof ik erin dat ieder mens in staat is om alle antwoorden in zichzelf te vinden maar ik zie ook dat veel mensen niet goed weten wat ze met de antwoorden aan ‘moeten’ en liever wegkijken en de vraag maar helemaal niet stellen.

Eigenlijk wordt het ‘wat als het goed-gaat-scenario’ nooit uitgewerkt

Natuurlijk is wegkijken een optie maar of het de weg naar (meer) plezier en geluk is weet ik niet. Het is een kwestie van je openstellen voor het antwoord, misschien valt het (in het echt) reuze mee. Ik zie vaak dat mensen zich allerlei voorstellingen maken van het ‘rampscenario’ – eigenlijk wordt het ‘wat als het goed gaat-scenario’ bijna niet uitgewerkt.

Probeer het zelf eens en ga eens met volle aandacht aan de slag met de vraag ‘Wat wil ik?’ Bedenk het niet alleen maar probeer het ook te voelen. In je buik, in je lijf. Wie weet komen er vanzelf antwoorden naar boven:

• Waarbij heb jij een gevoel alsof alles vanzelf lijkt te gaan?
• Welke keuzes maakte jij voor jezelf, zonder dat het iets voor de ander opleverde?
• Waar krijg je energie van en wil je dat met de hele wereld delen?
• Wat doe je als je niets moet en als je alles mag?